Zelfs voor een contente mens kan het leven te zwaar worden
Dorstvlegel Jozef van Delft, een man met een warm Dwergonisch hart, is er niet meer
Jozef van Delft (77) was een bijzondere man! Volgens zijn vrouw Marguerite bleef hij altijd zichzelf. Met wie hij ook te maken had. Hij trok steeds zijn eigen plan. Was onopvallend en daardoor viel hij op. Hij beantwoordde helemaal aan de kernwaarden van de Van Delft Groep, waar hij in zijn werkzame leven mededirecteur van was.
Wat zijn muzikale kwaliteiten betreft: waarschijnlijk heeft Jozef les gehad van een andere accordeonist of misschien toch een korte tijd van een muziekleraar in Waalwijk, maar het meeste daarna zelf aangeleerd. Heel mooi dat het zo kan!
Jozef werd als ‘jong menneke’ lid van Hofkapel De Dorstvlegels en hij vertelde Marguerite vaak veel mooie verhalen over de kapel. Hij sloeg er de bekkens én de grote trom. Verder was hij heel wat keer de chauffeur van de ‘muzikale club’ want het ging regelmatig op pad. Marguerite kwam pas in beeld in 1971 en de eerste keer dat zij de kapel zag optreden was bij het kermismatinee in de grote zaal van Remise. Dat matinee vond ze altijd reuzegezellig. Ook bij hun verloving en trouwen waren ‘de vlegels’ van de partij. Wat altijd bleef was het lied van ‘De 12 rovers’ dat bij de Van Delften in de familie bij ieder feestje steeds weer op zijn ‘boerenkapels’ gezongen werd. Dus bij Jozefs uitvaart werd dat lied natuurlijk ook gedraaid. Toen hun kinderen nog klein waren zorgde Jozef met anderen uit de buurt dat zij met zijn allen konden meedoen aan de kinderoptocht met carnaval. Zelfs ooit met een paard én huifkar. Het gezin Van Delft was steevast ná de optocht te vinden bij Barbarella met nog meer jonge gezinnen. Dat was altijd gezellig, en Annie en Gerard Cleef zorgden daarbij voor een heerlijke maaltijd. Geweldig! Ook deden zij op carnavalsdinsdag ‘de Zeuve’ aan. De accordeon ging natuurlijk mee. En Jozef maakte er zijn muzikale rondje. Onvergetelijk!
In 1988 zette Jozef de stap naar de pas opgerichte band ‘Aojum Zat’. Daar speelde hij op zijn accordeon. Het was een gezellige club die vaak meeliep in de grote optocht op carnavalszondag. Ooit zei Menno Huijbregts van Rotisserie Duinrand: “Aojum Zat is een mooi clubke. Zettur zuinig op.” En dat werd gedaan. Van deze club nam Jozef afscheid in 1997. Het carnaval was daarmee voor hem zeker niet voorbij! Menig keer was hij bij evenementen van de partij. Bespeelde rustig zijn accordeon en wist op een heel eigen wijze iedereen te vermaken. Dat deed hij ook wat jaren op elke zaterdag lekker thuis in de openlucht zodat iedere voorbijganger ervan kon genieten. Uiteindelijk heeft hij, net vóór zijn overlijden, de accordeon aan zijn neef Geert van Delft overgegeven. Een betere én waardige opvolger had Jozef zich eigenlijk niet kunnen wensen. De muziek uit zijn favoriete instrument gaat vast doorklinken en misschien ook wel met carnaval.
Jozefs slotakkoord: “Het is goed zo, ik ben tevreden.”